به نقل از «خبرگزاری صدا و سیما»

میرزا مهدی آشتیانی؛ جمع بین نبوغ و تبحر

تاریخ انتشار: ۶ اردیبهشت ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۱۹۲۴۸۲

به گزارش خبرگزاری صداوسیمای مرکز اراک؛ میرزا مهدی آشتیانی از خاندان مشهور آشتیانی و نوه میرزا حسن آشتیانی از رهبران جنبش تنباکو است.

میرزامهدی به سال ۱۳۰۶ق در تهران زاده شد و دوران کودکی و نوجوانی را در تهران گذراند.

این عالم جلیل القدر بعد از فراگیری قرآن و مقدمات علوم، برای آموختن علوم رایج زمان، در درس استادان مشهور تهران شرکت کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آشتیانی در ۱۳۲۷ق برای ادامه تحصیلات عالی عازم عتبات شد و در نجف در درس آخوند ملامحمدکاظم خراسانی شرکت کرد، ولی به علت بیماری بعد از یک سال اقامت به ایران بازگشت.

در سال ۱۳۲۹ق بار دیگر به عتبات سفر کرد و در درس سید محمدکاظم یزدی شرکت کرد. بعد از اقامت کوتاهی باز به ایران برگشت و برای سومین بار عازم عتبات شد و در این سفر در درس مشایخ دیگر مثل سید محمد فیروزآبادی، میرزا محمدحسین نائینی، آقا ضیاء الدین عراقی و سید ابوالحسن اصفهانی حاضر شد.

با اینکه وی در مجموع، مدت کوتاهی در درس عالمان نجف حضور یافت، اما به دلیل مهارت علمی که طی این سال‌ها اندوخته بود، به گفته خودش، از همه اساتید یاد شده به دریافت اجازه روایت و اجتهاد نائل آمد.

از خصوصیات مرحوم آشتیانی سفر‌های وی به ممالک و بلاد مختلف دنیاست.

او قبل از سفر اول به نجف به بخارا رفت و یک سال در آن‌جا ماند و ضمن آشنایی با مردم و عالمان آن دیار، به تدریس پرداخت و دوبار به مصر سفر کرد. هندوستان و نیز بسیاری از کشورهای اروپایی مثل فرانسه، ایتالیا، بلژیک و انگلستان را دید و در این جهانگردی با متفکران و فیلسوفان آن کشورها آشنا شد و بحث‌ها و مواجهه‌های علمی و فکری داشت.

در حوزه تعلیم و تربیت او شاگردان بسیاری پرورش یافته‌اند. 

شهید مرتضی مطهری، علامه محمدتقی جعفری، سید جلال‌الدین آشتیانی، علامه ابوالحسن شعرانی، آیت الله العظمی سید علی سیستانی، آیت الله العظمی حسین وحید خراسانی و مهدی حائری یزدی از آن جمله‌اند.

او دارای تألیفات مختلفی در حکمت و فلسفه، اصول و عرفان است که غالب آنها حاشیه و شرح آثار دیگران است.

احاطه او بر کتب علمی چنان بود که سید جلال‌الدین آشتیانی می‌گوید: هر وقت خدمت آن مرحوم شرفیاب می‌شدم و مشکلات خود را سؤال می‌کردم، او در جواب نسبت به کتب ملاصدرا و شفا و اشارات ابن سینا آن‌چنان از احاطه برخوردار بود که موجب حیرت می‌شد.

علامه سید جلال الدین آشتیانى باز نوشته‌اند: «مرحوم استاد آقا میرزا مهدى سه سال ایام عید را به مقصد زیارت حضرت معصومه سلام الله علیها در قم به این شهر مسافرت کردند؛ و در سفر اخیر مغفور له، حضرت امام خمینى(ره) درس اسفار خود را تعطیل کردند و فرمودند، آقاى آشتیانى در رتبه اساتید من هستند.»

آشتیانی در مدت اقامت در عتبات، در کنار تحصیل، به تعلیم و تدریس علوم عقلی و نقلی نیز پرداخت اما او بازگشت به ایران را برماندن در عتبات ترجیح داد. مدتی در قم و اصفهان و مشهد ساکن شد و به تدریس پرداخت و سرانجام به زادگاهش تهران برگشت و برای همیشه در این شهر ماندگار گشت و حدود سی سال به تدریس پرداخت و حوزه درسی وسیعی را به خصوص در حکمت و عرفان، پدید آورد.

 میرزا مهدی در ۹ شعبان سال ۱۳۷۲ق مطابق با سال ۱۳۳۲ درگذشت و در رواق بالاسر حرم حضرت معصومه (س) دفن شد.

منبع: خبرگزاری صدا و سیما

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۱۹۲۴۸۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بازخورد مثبت و اعتماد دانش آموزانم مایه آرامش من است

خبرگزاری مهر_ گروه جامعه؛ روز معلم که می‌شود همه ما به یاد معلمانمان می‌افتیم؛ خانواده‌ها از معلمان فرزندانشان تقدیر می‌کنند؛ مدیران مدارس برای معلمان خود هدایایی در نظر می‌گیرند و آموزش و پرورش در هر استان و شهر هم سعی دارد هر ساله به مناسبت روز معلم از معلمان نمونه خود تقدیر کند.

در این میان اما معلمانی هستند که بدون چشم داشتی، بدون آنکه از تدریس و زحماتشان کسی تقدیری داشته باشد؛ همچنان معلمی را با شوق و علاقه ادامه می‌دهند.

به بهانه روز زیبای معلم تلاش می‌کنیم در چند مصاحبه با تعدادی از این معلمان گفت‌وگو داشته باشیم.

بخشی از این معلمان معلمان حق‌التدریسی هستند؛ اگر چه وزارت آموزش و پرورش بر استفاده از نیروهای رسمی تحت عنوان اضافه کار یا خدمت مجدد نیروهای بازنشسته تاکید دارد؛ با این حال وضعیت کمبود معلم در برخی شهرها طوری است که معلمان حق‌التدریسی همچنان بخشی از بار آموزش را به عهده دارند.

وضعیت معلمان غیررسمی در مدارس غیردولتی مدتی است که با سایت مشارکت‌ها، کمی بهبود پیدا کرده است اما وضعیت معلمان حق‌التدریسی کاملاً بسته به شرایط، میزان ساعات کاری و انصاف مدیر یا هیئت امنای مدرسه است.

عشق به معلمی ما را به مدرسه می‌کشاند

یکی از این معلمان حق‌التدریسی، زینب ویسی پور است که در مدارس راهنمایی استان لرستان شهرستان کوهدشت فعالیت می‌کند. ویسی پور البته می‌گوید معلمی را برای عشق به تدریس و ثواب آموزگاری دوست دارد. او می‌گوید اگر عشق به معلمی نباشد؛ معلمان حق‌التدریسی اصلاً قادر به کار نیستند.

ویسی پور می‌گوید: نزدیک ۱۳ سال است که به عنوان معلم حق التدریس در مدارس شهرستان کوهدشت تدریس می‌کنم. اولین بار تدریس را به عنوان یک معلم قرآن در مسجد شروع کردم؛ پس از آن در مدرسه به صورت حق التدریس درس‌های دینی قرآن و عربی را تدریس کردم.

با اینکه سال‌ها از تدریس من می‌گذرد اما با برخی از دانش‌آموزانم در سال‌های اول تدریس هنوز در ارتباط هستم.

معلمی را هیچگاه به عنوان یک شغل نگاه نکردم

ویسی پور معتقد است معلمی حق التدریسی را نمی‌توان شغل ثابتی در نظر گرفت؛ و می‌گوید: برای ما که حق التدریس هستیم اگر علاقه‌ای نباشد اصلاً نمی‌توانیم معلم باشیم. ما واقعاً دلی تدریس می‌کنیم و چون من هم قرآن و دینی تدریس می‌کنم برایم دو برابر ارزشمند است.

بهترین و بدترین خاطره معلمی

بهترین خاطره من از تدریس در آموزش و پرورش ۳ سال پیش رقم خورد. یکی از شاگردانم که مدتی از وی خبر نداشتم با من تماس گرفت و گفت موفق به حفظ کل قرآن کریم شده است. این بهترین خبری بود که در تمام مدت فعالیتم به عنوان معلم شنیدم. از پیامی که او به من داد آنقدر ذوق زده شدم که همان لحظه با وی تماس گرفت اول به مادرش تبریک گفتم و بعد با خودش صحبت کردم. به خاطر دارم که خانواده‌اش بسیار حامی وی بودند و او را تشویق به حفظ قرآن کردند.

بدترین خاطره من هم سال ۹۷ بود؛ یکی از دانش آموزانم به واسطه ارتباطی که با یک دوست نامحرم داشت با خانواده درگیری و مشاجره پیدا کرد؛ ناچار شدیم به این موضوع ورود کنیم و طوری عمل کنیم که نه دختر آسیبی ببیند و مشکلی هم برای سلامتی اعضای خانواده وی پیش بیاید و دختر هم تز خانه فرار نکند.

این دعواها و مشاجرات آنقدر شدید بود که جزئی از تلخ‌ترین خاطره معلمی من شد شکر خدا خطر جدی متوجه سلامتی دختر نشد اما آسیب‌هایی به دختر وارد آمد.

حقوقم بیشتر خرج رفت و آمد می‌شود اما برایم مهم نیست

نیروهای حق التدریس به لحاظ حقوق و مزایا واقعاً در مضیقه هستند و همانطور که گفتند اگر عشق به معلمی نباشد اصلاً حقوق چندانی نمی‌گیرند؛ برای شخص من هم مسائل مادی واقعاً از ابتدای فعالیتم مهم نبود و همین که به دانش آموزانم قرآن و معارف دینی یاد می‌دهم برایم ارزشمند است. نزدیک به ۱۳ سال است که این‌طور عمل می‌کنم و گاهی حقوقم تنها خرج رفت و آمد و خورد و خوراکم در محل کار می‌شود.

بازخورد مثبت و اعتماد دانش آموزانم، مایه آرامش من است

تنها آرامش کار من همین درس دینی و عربی و قرآن و بازخورد مثبتی است که از دانش آموزانم می‌گیرم. دانش آموزانم آن‌چنان در کلاس با من ارتباط می‌گیرند که مسائل و مشکلات خانوادگی خود را هم با من مطرح می‌کنند.

همین چند روز قبل یکی از دانش آموزانم از من راهنمایی می‌خواست که به خواستگاری که با فلان شرایط داشته است چه جوابی بدهد. اینکه دانش آموزانم در این حد با من راحت هستند و به من اعتماد دارند برایم ارزشمند است امیدوارم که لایق این اعتماد و لطف دانش آموزانم باشم.

کد خبر 6094953 علی قدمی